De dagen en weken gaan langzaam voorbij nog ongeveer 4 weken en dan mag ik pas naar school, maar de pijn wordt steeds minder en mijn verjaardag was top! En ik begin me steeds beter te voelen. Vandaag heb ik geen enkele pijnstiller gehad, behalve één paracetamol. Het enige verveelende is dat ik me verveel en soms een beetje vermoeid ben. Voor de rest gaat het prima met me!

ik ga mijn verjaardag nog een keer vieren, omdat niet iedereen naar nijmegen had kunnen komen. en omdat ik me ook niet zo happy voelde. dus hierbij de uitnodiging:

V:Hoe was het om die tweede operatie te ondergaan?

A: Erg balen natuurlijk. Maar ik had geen ander andere keuze. Van de andere kant kon ik beter nu een operatie hebben dan dat ik er later voor terug moet komen.

V: Mag je een foto van je rug hebben?

A: ja

V: Ben je al met een nieuwe uitvinding bezig?

A: Nee, ik mis de inspiratie. Mijn rug eist alle aandacht op.

V: Heb je een mooie, rechte rug gekregen?

A: Ja, zie de foto's

V: Viel Glück und alles Gute für Deine Operation am Montag und alles, was danach kommt!!! Dein Papa wird´s Dir übersetzen :-)

A: Veel geluk en succes bij jouw operatie en alles wat daarna komt. Jouw vader vertaalt het voor je.

Ik heb veel vragen gekregen in het gastenboek. Nu probeer ik de meeste daarvan te beantwoorden.

V: Hoe gaat het nu met je?

A: Nu, redelijk. Af en toe heb ik pijn. Vooral 's avonds begint dat op te zetten. Verder moet ik eraan wennen dat ik me alleen heel rustig mag bewegen. Ik hoop dat dat went.

V: Heb je een leuke verjaardag gehad?

A: Ja leuk, wel anders dan anders. Ik heb op gebak getrakteerd. Aan de andere kinderen en hun ouders, de zusters en dokters. Binnenkort als ik me beter voel wil ik het eigenlijk opnieuw vieren.

(de rest volgt)  

Eergisteren om ongeveer drie uur zijn we thuis gekomen. Eindelijk!

Midden in de kamer staat een echt ziekenhuisbed. Daarop kan ik uitrusten. 

ik ga samen met mijn vader alle berichtjes in het gastenboek opnieuw bekijken. De vragen die er zijn, wil ik hier beantwoorden. 

Nog een uurtje, dan stappen we in de auto. Eindelijk op weg naar huis. Voor het eerst sinds een week heeft Esmée vanmorgen zittend ontbeten, gedouchet (ook zittend) en neemt straks plaats in de bijrijdersstoel in de auto (zittend of half liggend). Het zal een lange rit voor haar worden. Mogelijk dat we onderweg nog een paar keer stoppen. Fantastisch om vanmiddag weer thuis te zijn na zo'n bewogen week!

Hoe ziet zo'n schroef er nou uit? Hoe groot zijn die schroeven? Dat zijn vragen die ons vaak worden gesteld. Ondertussen waren we zelf ook benieuwd. Dus hebben we het de chirurg maar gevraagd.  

Voetje voor voetje lukte het Esmée vanmiddag om de trap af te lopen. De trap op koste iets meer inspanning. Maar uiteindelijk lukte dat ook. Er is één vraag die steeds meer onze gedachten gaat beheersen: zou Esmée dit weekend al naar huis mogen?

Vanmorgen zongen alle klasgenoten van klas TT2L samen met hun mentor mevrouw Wolbert, luidkeels "Happy Birthday". Door een online verbinding was dat voor Esmée te zien en te horen op haar mobieltje. Een mooi initiatief! Op de foto is te zien hoe dat er hiervandaan uit zag.

(door Rob)

Vandaag is Esmée jarig. Ze heeft erg naar deze dag uitgekeken. Straks gaan we "Lang zal ze leven!" voor haar zingen, Dat lied krijgt een extra betekenis doordat Esmée door de operatie ongeveer zes centimeter langer is geworden. Later op de dag schrijf ik er meer over. Eerst de zaal rond haar bed versieren en dan een feestje vieren. 

(door Rob)

Schroeven, klemmen en stangen. Als je soms de gesprekken hoort, heb je soms eerder het gevoel dat je bij een bouwmarkt bent in plaats van in een ziekenhuis. Ondertussen doen we daar zelf aardig aan mee als we het verhaal vertellen over de schroef. Op de röntgenfoto, gemaakt na de eerste operatie, is de bewuste plek met een blauwe pen omcirkeld. Hoe dan ook, nu is het verholpen. Geen punt bij de St.Maartenskliniek.

(door Rob)

De tweede operatie zit er ook op. Esmée is inmiddels naar de uitslaapzaal gebracht. Jolanda is bij haar. Met succes heeft de chirurg vanmorgen de schroef herplaatst. Van nu af aan weer langzaam opbouwen. Ik ga ook gauw naar haar toe.

Bij lopen in Nijmegen denken de meeste mensen aan 4 dagen lang afstanden van 30, 40 of 50 kilometer afleggen. Dat zit er nu voor Esmée nog niet in. Voor haar is het al heel wat dat ze heen en terug naar de balie kon lopen. Dat was woensdagmiddag het geval, minder dan twee dagen na haar eerste operatie.

Nu is ze weer even terug bij af vanwege de tweede operatie. De voortgang die ze hier boekte geeft ons wel het vertrouwen dat ze de draad weer snel op kan pakken.

(door Rob)

Vanmorgen moest Esmée dus opnieuw naar de operatiekamer (OK) voor het herstellen van een verkeerd geplaatste schroef. Om half acht werd ze opgehaald. Ze had goed geslapen, maar had rond dat tijdstip wel last van pijn in de buik en misselijkheid. Ze vond het fijn dat Jolanda net als alle nachten ervoor bij haar op de kamer kon slapen.

Ik mocht met haar mee tot bij de OK. In het half uur dat de voorbereidingen voor de operatie werden getroffen, werd Esmée weer wat slaperig. Waarschijnlijk het gevolg van een rustgevend middel.

(door Rob)

Rond een uur of zes vanmiddag is de chirurg aan het bed van Esmée geweest. Hij had helaas een tegenvaller voor haar. Nadere bestudering van de röntgenfoto en een scan leerde hem namelijk dat één van de aangebrachte schroeven op een ongunstige manier uit de wervel stak. Later zou die schroef bij Esmée voor problemen kunnen zorgen. De chirurg legde uit dat het daarom riskant zou zijn om de schroef op deze manier te laten zitten.

Onmiddelijk ingrijpen is eigenlijk de enige optie. Concreet betekent dat dat Esmée opnieuw een operatie moet ondergaan. Morgenochtend om acht uur is zij als eerste aan de beurt. De operatie duur ongeveer een uur. Naar verwachting loopt het herstel daardoor een vertraging op van een paar dagen.

Dat nieuws kwam natuurlijk hard aan bij Esmée en natuurlijk ook bij Jolanda en mij. Een grote tegenslag ten opzichte van de sprongen vooruit die ze gisteren en vandaag doormaakte. Nu we inmiddels na een paar uurtjes een beetje aan het nieuws gewend zijn, vertrouwen we erop dat we ons er wel weer doorheen slaan.

PS Wil je meer weten over scoliose, klik dan links van deze tekst op het blokje "Scoliose".

Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor mij. Toen de fysiotherapeut er was heb ik zelf gevraagd of ik een stukje mocht lopen. Voetje voor voetje lukte dat vrij aardig. Wat ik fijn vind is dat ik nu als afwisseling ook op mijn zij kan liggen.

Het doet allemaal nog wel pijn. Vanmorgen had ik meer koorts. Soms voel ik me ook misselijk. Aan die minpuntjes wil ik niet te lang denken. Snel denk ik dan weer aan het lopen. Dat geeft echt een kick.

(door Rob)

Esmée heeft net even naast het bed gestaan. Ook gelukt. Yes !!!

(door Rob)

Dinsdagmorgen troffen Jolanda en ik een opgewekte Esmée aan. Ze had redelijk geslapen. Er was alleen één moment die nacht waarop de bloeddruk wat afnam. De verpleegkundigen konden dat gelukkig snel verhelpen. Ten opzichte van de avond ervoor had Esméé meer kleur in haar gezicht. Ook was de zuurstofslang inmiddels uit haar neus verwijderd, wat een betere aanblik opleverde.

Terwijl Esmée in bed lag, is er een röntgenfoto van haar rug gemaakt. Daarop is volgens de chirurg te zien dat de aangebrachte metalen strips goed zijn aangebracht. Later in de ochtend werd Esméé van de uitslaapzaal naar de verpleegafdeling teruggebracht. Daar verbleef ze rest van de dag. Met uitzondering van een uurtje (ongeveer van 2 tot 3), toen ze vanwege de pijn van dat moment weer even moest verblijven op de uitslaapzaal. Daar hebben ze blijkbaar betere middelen om de pijn onder controle te houden. De pijn is nu weer wat minder.

Begin van de avond, nog geen 24 uur na de operatie dus, vraagt de fysiotherapeut Esmée op de rand van het bed te gaan zitten. En dat lukt. Weer een mijlpaal!

De operatie heeft de chirurgen zo'n zeven uur werk gekost. Rond een uur of acht vanavond werd Esmée wakker. Natuurlijk nog erg suf vanwege de zware operatie. Maar het belangrijkste nieuws is natuurlijk dat de operatie succesvol is verlopen!.

(door Rob, de vader van Esmée)

Vanmiddag was het dan eindelijk zover. Om ongeveer één uur, iets later dan gepland, is de operatie begonnen. Voor ons zit er niets anders op dan wachten. Op zijn vroegst tegen een uur of zes hopen we op een telefoontje met nieuws over hoe de operatie is verlopen.

Ik mocht Esmée begeleiden tot in een ruimte vlakbij de operatiekamer. Daar werd ze voorbereid voor de operatie. Esmée voelde zich heel erg op haar gemak. Ze vertelde het ziekenhuispersoneel honderduit over school, hobby's, sport en over haar degoes. Ze moesten erg lachen om de knuffel die ze tot op het laatste moment voor de operatie bij zich droeg. Een soort hondje dat aparte geluidjes maakt en trilt. Daarna kreeg ze een slaapmiddel. En voor ons is het lange wachten begonnen.

Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap voor mij. Vanmorgen heb ik dus de eerste stappen gezet. Ik heb daar zelf om gevraagd. Typen is natuurlijk wel lastig. Daarom zeg ik voor wat mijn vader moet typen.

Ik lig ondertussen op mijn zij wat wel een prettige afwisseling is. Dat voelt meteen stukken beter. Alleen hou ik dat niet al te lang vol.

Ook heb ik nog wel een beetje koorts. Met eten moet ik een beetje rustig aan doen anders komt het er weer net zo snel uit.

     `

lig nu in het ziekenhuis, heb net allemaal verteld gekregen wat er ging gebeuren morgen. En ik word morgen om 11 uur geopereerd, spannend!!! maar ik kan wel een beetje uitslapen. ik weet niet precies wat ik van vandaag en van wat er morgen gaat gebeuren moet vinden ik ben een beetje in de war. ik heb achter me een hele muur vol met allemaal kaartjes die jullie hebben gestuurd. bedankt daarvoor!!! wens me veel succes!!!

ik zal misschien morgen meer vertellen, en anders als ik me niet lekker voel ofzo zal mijn vader of moeder dat doen.

heb lekker geslapen met ma die naast mijn bed sliep, ben net gaan douchen en lig nu weer in mijn bed achter de pc. het is me net allemaal uitgelegd wat ging gebeuren. en ik word zo over 3 uur geopereerd. de operatie zal ongeveer 5 tot 6 uur duren, inclusief voorbereiding. ik mag geen ontbijt hebben, dus ik heb hongerrrrrr!!! heb lol met een knuffel die ik heb gekregen.